ਇਸ਼ਕ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਜ਼ਾਤ - ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

  ਇਸ਼ਕ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਜ਼ਾਤ  -  ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

 

 ਇਸ਼ਕ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਜ਼ਾਤ।

 ਆਸ਼ਿਕ ਦਾ ਸਿਰ ਝੁਕ ਜਾਏ ਜਿਸਦੇ,

ਕਿਸਦੀ ਇਹ ਔਕਾਤ?

ਪੰਜੇ ਵਕਤ ਕਰਨ ਜੋ ਸਿਜਦੇ,

ਨਾਲ ਅਜ਼ਾਨ ਮਸੀਤੀਂ ਵੱਜਦੇ,

ਬਾਕੀ ਵਕਤ ਕਰਨ ਬਦਖੋਹੀਆਂ,

ਪੀ-ਪੀ ਖ਼ੂਨ ਨਹੀਂ ਢਿੱਡ ਰੱਜਦੇ,

ਆਸ਼ਿਕ ਦਮ-ਦਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ,

ਦਿਨ ਹੋਵੇ ਕਿ ਰਾਤ।

ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲਾ ਆਸ਼ਿਕ ਪੀਵਣ,

ਕਾਫ਼ਿਰ ਕਹਿ-ਕਹਿ ਲੋਕ ਸਦੀਵਣ,

ਯਾਰ ਲਈ ਗਲ਼ ਮੌਤ ਜੋ ਲਾਉਂਦੇ,

ਮਰਨੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਆਸ਼ਿਕ ਜੀਵਣ,

ਲੇਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਧੁਰੋਂ ਲਿਖਾਵਣ,

ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਸੌਗ਼ਾਤ।

ਜਜ਼ਬਾ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਮੁਹੱਬਤ,

ਤੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸਲਾਮ ਮੁਹੱਬਤ,

ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ ਇਹ ਖੇਡ ਨਹੀਂ ਏ,

ਵਾਹਿਗੁਰੂ, ਅੱਲਾਹ, ਰਾਮ ਮੁਹੱਬਤ,

ਇਹ ਕੋਈ ਦੀਨ ਧਰਮ ਨਾ ਵੇਖੇ,

ਜ਼ਾਤ ਨਾ ਵੇਖੇ ਪਾਤ।

.......

ਨਾਗਮਣੀਂ - ਸ਼ਿਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ

ਨਾਗਮਣੀਂ - ਸ਼ਿਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ

 ਨਾ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਅਤੇ ਨਾ ਹਾਸੇ ਦੀ!

ਨਾ ਦਰਦ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਅਤੇ ਨਾ ਸ਼ੋਖ਼ ਚਿਹਰੇ ਦੀ!

ਨਾ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਰੜਕ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਨਾ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਛਾਲਿਆਂ ਦੀ!

ਨਾ ਅੱਗ ਦੇ ਸੇਕ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਅਤੇ ਨਾ ਸੀਤਲ ਜਲ ਦੀ!

ਨਾ ਸੁਆਦ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਅਤੇ ਨਾ ਬਿਖਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਦੀ!

ਨਾ ਬਹਾਰ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਅਤੇ ਨਾ ਪੱਤਝੜ ਦੀ!

ਪਰ...

ਲੋਕ ਉਸ ਦੇ 'ਅਰਥ'

ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਸਮਝਦੇ ਨੇ!

ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਇਕ,

ਆਪਣੀ 'ਬੋਲੀ' ਅਤੇ ਬੋਲਣ ਦਾ 'ਢੰਗ' ਹੁੰਦੈ!!

..........

ਕਾਸ਼...!

ਹਰ ਬੰਦਾ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਹੁੰਦਾ,

ਜੋ ਬੁੱਝ ਲੈਂਦਾ

ਹਰ ਇਕ ਦੇ ਮਨ ਦੀ ਪੀੜ

ਅਤੇ ਮਜਬੂਰੀ!

ਨਦੀ ਦੇ ਵਹਾਅ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ

ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਉਲਾਂਭਾ ਨਾ ਦੇਹ

ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸਿਰੜ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਹੈ!

ਉਹ ਤਾਂ ਪਰਬਤ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਵਗ ਕੇ

ਆਪਣੀ ਨਿਮਰਤਾ ਤੇ ਧਾਰਨਾਂ ਦਾ

ਆਪ ਸਬੂਤ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ!

....

ਜਦ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦਾ ਫ਼ੁੱਲ

ਫੁੱਲਕਾਰੀ ਦੇ ਪੱਲੇ ਵਿਚ ਮਸਲ਼ ਕੇ

ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ

ਕਿ ਦੱਸ ਹੁਣ ਇਹ,

ਸਵਰਗ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਨਰਕ?

ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇੱਕੋ ਉਤਰ ਮੋੜਿਆ ਸੀ

ਕਿ ਇਹ ਤੇਰੀ

ਬੇਰਹਿਮੀ ਦੀ 'ਭੇਂਟ' ਚੜ੍ਹਿਐ!

ਹੁਣ ਇਹਦੇ ਲਈ ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ

ਕੋਈ ਮਾਹਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ!

ਕਿਉਂਕਿ ਭੇਂਟ ਚੜ੍ਹਨ ਵਾਲ਼ੇ

'ਮੁਕਤ' ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ!

.....

ਜਦ ਤੇਰੇ ਸੜਦੇ ਹੋਂਠਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ

ਬਾਤ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ,

ਮੇਰੀਆਂ ਮੁੰਦੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਕੋਲ਼ ਜਾ

ਧਰਤ-ਅਸਮਾਨ ਦੀ,

ਬ੍ਰਿਹੋਂ ਤੇ ਸੰਯੋਗ ਦੀ,

ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚਲੇ ਫ਼ਾਸਲੇ ਦੀ

ਮਿਣਤੀ-ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਹੀ,

ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ

ਤੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਹੰਢਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲ਼ੀ ਰਾਤ ਵੀ

ਤੇਰੇ 'ਪ੍ਰਸ਼ਨ' ਦੀ ਬਲੀ ਹੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਸੀ!

.....

ਯਾਦ ਹੈ...?

ਯਾਦ ਹੈ ਕੁਛ ਤੈਨੂੰ..??

ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦਾ ਸੋਹਿਲਾ

ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਵੰਗਾਰ ਪਾਈ ਸੀ?

ਪਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਘਿਰਿਆ ਰਿਹਾ

ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਦੀ ਚਾਲ ਵਿਚ

ਧੁਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ

ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਗ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ

ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਰਾਹ ਪੁੱਛਦਾ,

ਕੋਈ 'ਚਿਤਰ' ਬਾਰੇ ਕਹਿੰਦਾ,

ਤੇ ਕੋਈ 'ਗੁਪਤ' ਦੀ ਦੱਸ ਪਾਉਂਦਾ

..ਤੇ ਮੈਂ ਰੁਲ਼ਦਾ-ਖੁਲ਼ਦਾ,

ਟੁੱਟੇ ਤਾਰੇ ਦੀ ਰਾਖ਼ ਲੈ ਕੇ ਹੀ

ਪਰਤ ਆਇਆ ਸੀ...!

.....

ਪਰ ਤੂੰ ਉਦਾਸ ਨਾ ਹੋ..!!

ਧਰਤੀਆਂ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਨੇ!

ਤੇ ਜਨਮ ਵੀ ਅਨੇਕ!!

ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸੇ ਜਨਮ ਵਿਚ

ਤੇਰਾ ਚੰਦਰਮਾਂ ਨਾਲ਼

ਮੇਲ ਹੋ ਜਾਵੇ?

ਕਹਿੰਦੇ ਉਹ ਸੂਰਜ ਤੋਂ

ਰੌਸ਼ਨੀ ਉਧਾਰੀ ਲੈਂਦਾ ਹੈ!

ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝ ਦੀ ਤਾਂ ਲੋਕ

ਕਮਲ਼ੀਏ ਦਾਦ ਦਿੰਦੇ ਨੇ!

ਤੇਰੀ ਚਾਹਤ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਤਾਂ,

ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨ ਚੰਦਰਮਾਂ

ਜ਼ਰੂਰ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ!

.....

ਠਹਿਰ ਜ਼ਰਾ..!

ਇਕ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦੇਵਾਂ...

ਚੰਦਨ ਦੇ ਰੁੱਖ ਹੇਠ ਬੈਠ

ਮਣੀਂ ਦੀਆਂ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਨਾ ਪਾਇਆ ਕਰ

ਚੰਦਨ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨਾਲ,

ਸੱਪ ਲਿਪਟੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ

...ਤੇ ਮਣੀਂ,

ਨਾਗ ਦੇ ਸਿਰ ਵਿਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ!

ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਦੀ ਬੁੱਕਲ਼ ਵਿਚ ਬੈਠ

ਕਸਤੂਰੀ ਲੱਭਣ ਦੀ

ਜ਼ਿਦ ਵੀ ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰ

ਕਸਤੂਰੀ ਵੀ ਸੁਣਿਐਂ

ਕਾਲ਼ੇ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲ਼ੇ ਮਿਰਗ ਦੀ

ਨਾਭੀ ਵਿਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,

ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਉਸ ਦੀ ਹੀ ਭਾਲ਼ ਵਿਚ

ਆਖ਼ਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਣ-ਹੀਣ ਹੋ ਜਾਂਦੈ!

.....

ਪੁੱਛ ਕੇ ਦੇਖੀਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ

ਮੰਦਰ ਦੇ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ

ਕਿ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧੂਫ਼ 'ਚੋਂ

ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਮਹਿਕ ਆਉਂਦੀ ਹੈ?

ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਆਦਮ-ਜ਼ਾਤ ਵਾਂਗ

ਸਿਲ਼-ਪੱਥਰ ਹੀ ਹੋ ਗਏ ਹੋਣਗੇ

ਅਤੇ ਖਿਝਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿਸੇ ਦੀ

ਅੰਨ੍ਹੀ ਸ਼ਰਧਾ 'ਤੇ!

ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਹੱਸਦੇ ਹੋਣਗੇ ਮਾਣਸ-ਜ਼ਾਤ 'ਤੇ

ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਹੀ ਬਿਹਤਰ ਹਾਂ,

ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਬਾਦਤ ਤਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ!

.....

ਖਿਝਿਆ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰਾਬ ਤੋਂ

ਤੂੰ ਆਦਮ-ਜ਼ਾਤ ਤੋਂ ਡਰਿਆ ਕਰ!

ਮੈਂ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਹੀ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ,

ਕੋਈ ਦਰਦ ਭੁਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ,

ਪਰ...

ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਆਦਮ-ਜ਼ਾਤ ਨੂੰ

ਮਾਣਸ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਪੀਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਪੈ ਗਿਐ!

.....

ਨਾਲ਼ੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੌਣਾਂ ਨੂੰ

ਵੰਗਾਰਾਂ ਨਾ ਪਾਇਆ ਕਰ

ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ 'ਤੇ ਕੋਈ

ਪਾਬੰਦੀ ਨਹੀਂ!

ਪਰਬਤਾਂ 'ਤੇ ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਨੂੰ

ਸੀਮਾਵਾਂ ਦਾ ਘੇਰਾ ਨਹੀਂ ਦੱਸੀਦਾ

ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਰਨਾਂ ਨੂੰ

ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹੱਦ ਦਾ ਮਿਹਣਾਂ ਮਾਰੀਦੈ

ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਹੱਥ ਧਰਤੀ ਤਾਂ,

ਸਿਰਫ਼ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਹੈ,

ਬਾਕੀ ਸਭ ਉਸ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਅਮੀਰ ਨੇ

.............

ਮੈਂ ਤੇ ਤੂੰ - ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਮੈਂ   ਤੇ  ਤੂੰ  -   ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਮੈਂ
ਕੁਕਨੂਸ ਦੀ ਨਸਲ ‘ਚੋਂ ਹਾਂ
ਜੋ ਹਰ ਦਿਨ ਕੁਕਨੂਸ ਦੀ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਕੱਟਦਾ ਹਾਂ
ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ
ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਫ਼ਸਲ ਬੀਜਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਫਿਰ ਕੇਰਨ ਲਈ
ਤੇਰੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤਲਾਸ਼ਦਾ ਹਾਂ…

ਮੈਂ
ਕੁਕਨੂਸ ਦੀ ਨਸਲ ‘ਚੋਂ ਹਾਂ
ਜੋ ਹਰ ਦਿਨ ਕੁਕਨੂਸ ਦੀ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਕੱਟਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਦਿਨ ਢਲ਼ਦੇ ਸਾਰ ਹੀ
ਰੀਝਾਂ ਦੀਆਂ ਲੱਕੜਾਂ ਦੀ ਵਲਗਣ ਵਿੱਚ ਬਹਿ
ਵੈਰਾਗਮਈ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਆਪਣੀ ਹੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਸੜਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਤਾਈਂ
ਆਪਣੀ ਹੀ ਰਾਖ਼ ‘ਚੋਂ ਫਿਰ ਜਨਮਦਾ ਹਾਂ…

ਤੂੰ
ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਏਂ
ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਦਿਨ ਭਰ ਲਿਖਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਦਿਨ ਢਲ਼ਦੇ ਸਾਰ ਹੀ
ਜਿਸਨੂੰ ਗਾ ਕੇ ਮੈਂ ਸੜਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਤਾਈਂ
ਆਪਣੀ ਹੀ ਰਾਖ਼ ‘ਚੋਂ ਫਿਰ ਜਨਮਦਾ ਹਾਂ
ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਲਿਖਣ ਲਈ…

ਅੱਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ - ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ

aWj afKF vfrs Èfh ƒ  -  ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ

 

ਅੱਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ
ਕਿਤੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲ।
ਤੇ ਅੱਜ ਕਿਤਾਬੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ
ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ।
ਇਕ ਰੋਈ ਸੀ ਧੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ
ਤੂੰ ਲਿਖ ਲਿਖ ਮਾਰੇ ਵੈਣ।
ਅੱਜ ਲੱਖਾਂ ਧੀਆਂ ਰੋਂਦੀਆਂ
ਤੈਨੂੰ ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਕਹਿਣ।
ਵੇ ਦਰਦਮੰਦਾਂ ਦਿਆ ਦਰਦੀਆ
ਉੱਠ ਤੱਕ ਆਪਣਾ ਪੰਜਾਬ।
ਅੱਜ ਬੇਲੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਵਿੱਛੀਆਂ
ਤੇ ਲਹੂ ਦੀ ਭਰੀ ਚਨਾਬ।
ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੰਜਾਂ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿਚ
ਦਿੱਤੀ ਜ਼ਹਿਰ ਮਿਲਾ।
ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਪਾਣੀਆਂ ਧਰਤ ਨੂੰ
ਦਿੱਤਾ ਪਾਣੀ ਲਾ।
ਇਸ ਜ਼ਰਖ਼ੇਜ਼ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ
ਲੂੰ ਲੂੰ ਫੁੱਟਿਆ ਜ਼ਹਿਰ।
ਗਿੱਠ ਗਿੱਠ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਲਾਲੀਆਂ
ਫੁੱਟ ਫੁੱਟ ਚੜ੍ਹਿਆ ਕਹਿਰ।
ਵਿਹੁ ਵਲਿੱਸੀ ਵਾ ਫਿਰ
ਵਣ ਵਣ ਵੱਗੀ ਜਾ।
ਉਹਨੇ ਹਰ ਇਕ ਬਾਂਸ ਦੀ ਵੰਝਲੀ
ਦਿੱਤੀ ਨਾਗ ਬਣਾ।
ਪਹਿਲਾ ਡੰਗ ਮਦਾਰੀਆਂ
ਮੰਤਰ ਗਏ ਗੁਆਚ।
ਦੂਜੇ ਡੰਗ ਦੀ ਲੱਗ ਗਈ
ਜਣੇ ਖਣੇ ਨੂੰ ਲਾਗ।
ਲਾਗਾਂ ਕੀਲੇ ਲੋਕ ਮੂੰਹ
ਬਸ ਫਿਰ ਡੰਗ ਹੀ ਡੰਗ।
ਪਲੋ ਪਲੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ
ਨੀਲੇ ਪੈ ਗਏ ਅੰਗ।
ਗਲਿਓਂ ਟੁੱਟੇ ਗੀਤ ਫਿਰ
ਤ੍ਰਕਲਿਉਂ ਟੁੱਟੀ ਤੰਦ।
ਤ੍ਰਿਜੰਣੋਂ ਟੁੱਟੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ
ਚਰੱਖੜੇ ਘੂਕਰ ਬੰਦ।
ਸਣੇ ਸੇਜ ਦੇ ਬੇੜੀਆਂ,
ਲੁੱਡਣ ਦਿੱਤੀਆਂ ਰੋੜ।
ਸਣੇ ਡਾਲੀਆਂ ਪੀਂਘ ਅੱਜ
ਪਿੱਪਲਾਂ ਦਿੱਤੀ ਤੋੜ।
ਜਿਥੇ ਵਜਦੀ ਫੂਕ ਪਿਆਰ ਦੀ
ਉਹ ਵੰਝਲੀ ਗਈ ਗੁਆਚ।
ਰਾਂਝੇ ਦੇ ਸਭ ਵੀਰ ਅੱਜ
ਭੁੱਲ ਗਏ ਉਸਦੀ ਜਾਚ।
ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਲਹੂ ਵੱਸਿਆ
ਕਬਰਾਂ ਪਈਆਂ ਚੋਣ।
ਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਸਹਿਜ਼ਾਦੀਆਂ
ਅੱਜ ਵਿਚ ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਰੋਣ।
ਅੱਜ ਸਭੇ ਕੈਦੋਂ ਬਣ ਗਏ
ਹੁਸਨ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਚੋਰ।
ਅੱਜ ਕਿਥੋਂ ਲਿਆਈਏ ਲੱਭ ਕੇ
ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਇਕ ਹੋਰ।
ਅੱਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ
ਕਿਤੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲ।
ਤੇ ਅੱਜ ਕਿਤਾਬੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ
ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ।

।।।।।।।।

ਮੈਂ - ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਮੈਂ   -  ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਮੈਂ 

ਸਮੇਂ ਦੀ ਦੀਵਾਰ 'ਤੇ ਉੱਕਰਿਆ ਇੱਕ ਨਕਸ਼ ਹਾਂ

ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੰਗੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ 

ਔਸੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਵਾਹਿਆ

ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ....

ਉਸ ਆਸ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ

ਮੈਂ

ਸਮੇਂ ਦੀ ਦੀਵਾਰ 'ਤੇ ਉੱਕਰਿਆ ਇੱਕ ਨਕਸ਼ ਹਾਂ

ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ

ਔਸੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਵਾਹਿਆ

ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ.....

ਉਹ ਆ ਗਿਆ

ਮੈਂ

ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਰਕੇ 'ਤੇ

ਬਲਦੇ ਹੋਏ ਅੱਖਰਾਂ ਦੀ ਇਬਾਰਤ ਹਾਂ

ਜਿਸਨੂੰ

ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਲਦੇ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇਗਾ....